Liberum veto – Wolne „nie pozwalam”
DE EN PL
Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie

Pasaż Wiedzy

Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie

Liberum veto – Wolne „nie pozwalam” Anna Wojciechowska
44_sejm polski za zygmunta iii.jpg

Liberum veto rozumiano powszechnie jako prawo zrywania obrad sejmu wskutek protestu (veto) jednego posła. Nie musiał on podawać jego powodów. Istnienie prawa dopuszczającego pojedyncze veto wymagało jednomyślności uchwał sejmowych, ponieważ protest w jednej sprawie unieważniał wszystkie postanowienia sejmu. Liberum veto miało swoich przeciwników: Stanisława Leszczyńskiego, Hugona Kołłątaja, Stanisława Staszica. Obowiązywało od 1652 r. (wtedy po raz pierwszy obrady zostały zerwane) do przyjęcia Konstytucji 3 Maja 1791 r.

Przez około 140 lat liberum veto uważano za podstawę złotej wolności (aurea libertas), za gwarancję normy prawnej: Nihil de nobis sine nobis (Nic o nas bez nas), której źródłem były Statuty nieszawskie (1454 r.), zobowiązujące króla m.in. do niewydawania nowych ustaw i niezwoływania pospolitego ruszenia bez zgody sejmików.

Informujemy, iż w celu optymalizacji treści dostępnych na naszej stronie internetowej oraz dostosowania ich do Państwa indywidualnych potrzeb korzystamy z informacji zapisanych za pomocą plików cookies na urządzeniach końcowych Użytkowników. Pliki cookies mogą Państwo kontrolować za pomocą ustawień swojej przeglądarki internetowej. Dalsze korzystanie z naszej strony internetowej, bez zmiany ustawień przeglądarki internetowej oznacza, iż akceptują Państwo stosowanie plików cookies. Potwierdzam, że aktualne ustawienia mojej przeglądarki są zgodne z moimi preferencjami w zakresie stosowania plików cookies. Celem uzyskania pełnej wiedzy i komfortu w odniesieniu do używania przez nas plików cookies prosimy o zapoznanie się z naszą Polityką prywatności.

✓ Rozumiem