Platery warszawskie w latach 1822-1914. Asortyment, odbiorca i obyczaj.
Joanna Paprocka-Gajek
Platery warszawskie w latach 1822-1914. Asortyment, odbiorca i obyczaj.
Warszawa 2010; 375 str., 144 fot.; oprawa kartonowa z obwolutą, format 16 x 22,5 cm, ISBN 978-83-60959-37-4 (książka), ISBN 978-83-60959-02-2 (płyta)
Książka Joanny Paprockiej-Gajek poświęcona jest produkcji platerów w Warszawie na przestrzeni stulecia, począwszy od powstania pierwszego zakładu platerniczego po wybuch I wojny światowej. Obok omówienia historii większych i mniejszych warszawskich firm platerniczych zamieszczono w niej rysunki wielu niepublikowanych dotąd znaków stosowanych przez wytwórców, które umożliwiają określenie producenta oraz uściślenie datowania wyrobów. W kolejnych, bogato ilustrowanych rozdziałach analizie poddano asortyment platerowanej zastawy stołowej na tle XIX-wiecznych wzorców obyczajowych oraz jej odbiorców.
Publikacji towarzyszy płyta CD przedstawiająca 28 oryginalnych katalogów i cenników warszawskich firm platerniczych. Wydawnictwa te pochodzą ze zbiorów Muzeum Okręgowego w Koninie i Muzeum Historycznego m.st. Warszawy, BN w Warszawie, KOBiDZ oraz od kolekcjonerów prywatnych.
Dla miłośników przedmiotów użytkowych, którzy są zainteresowani jedynie ofertą XIX-wiecznych producentów, płyta z prezentacją jest dostępna również osobno.
Kup teraz w e-sklepie
Polecane
Ewolucyjna koncepcja kultury według Stanisława Kostki Potockiego
Stanisław Kostka Potocki był wielkim erudytą, znawcą sztuki i działaczem oświatowym - człowiekiem przeświadczonym, że polskie warstwy oświecone muszą poznać dorobek nauki europejskiej. Zaliczał się do tych członków późnooświeceniowego establishmentu, którzy - w bardzo trudnych warunkach politycznych - za swe główne zadanie uznali wspieranie rozwoju polskiej kultury.
Taniec śmierci
Śmierć odgrywała ważną rolę w kulturze polskiego baroku. Nie tylko kaznodzieje, ale także rzeźby, obrazy, wiersze - w tym także miłosne - napominały: pamiętaj o śmierci i dobrze się do niej przygotuj... Prawdziwy sarmata brał to sobie do serca; zawczasu przygotowywał nagrobek i trumienny konterfekt, a pogrzeby były wydarzeniem nie lada, oczywiście ze zmarłym w głównej roli.
