Kolekcja | 27.05.2011 Stanisław Kostka Potocki zwrócił uwagę na ten obraz i nabył go do swojej kolekcji, dlatego, że uważał go dzieło wykonane przez Domenichina (1581-1641), cenionego przedstawiciela szkoły bolońskiej. Później sądzono, że jest to osiemnastowieczna kopia oryginału wykonanego przez tego mistrza, który obecnie znajduje się w Museo Nazionale Capodimonte w Neapolu (olej, płótno, 249 x 210 cm; sygnowany i datowany 1615). Malarz wykonał szereg rysunków przygotowawczych do tej kompozycji, których część przechowywana jest w liczbie sześciu w Zamku Windsor pod Londynem oraz pojedyńcze w kolekcjach Fundacji Teylera w Haarlemie oraz w Gabinetto Nazionale delle Stampe w Rzymie.
Około 1708 r. oryginalne dzieło Domenichina zostało obcięte u góry, w partii nieba, z przedstawieniem Boga Ojca. Wiadomość ta ma szczególne znaczenie w związku z odkryciem dokonanym w trakcie konserwacji wilanowskiego obrazu. Otóż w partii nieba odsłonięto wśród obłoków zarys postaci Chrystusa i Boga Ojca, zapewne pozostałości przedstawienia Trójcy Świętej, jak również stwierdzono dokonanie zmian w pierwotnym rysunku stóp dziecka. Odsłonięte postacie Chrystusa i Boga Ojca są bardzo zbliżone do ich wyobrażeń na trzech rysunkach z kolekcji w Windsorze. Nie wykluczone, że obraz był rozpoczęty w pracowni Domenichina, czyli między 1615 a 1641 r., a ukończony przez jego współpracownika lub ucznia. Możliwe, że nastąpiło to po śmierci Domenichina w drugiej połowie XVII w.
Krystyna Gutowska-Dudek