Silva Rerum Miączyński Atanazy (1639-1723), podskarbi nadworny koronny, wojewoda wołyński. Towarzysz broni Jana Sobieskiego, w r. 1667 brał udział u boku hetmana polnego w kampanii podhajeckiej. Odznaczył się w bitwie pod Bracławiem (28 VIII 1671), blokując ucieczkę Tatarów. Po bitwie pod Chocimiem (1673) podczas pościgu za uchodzącymi Turkami odniósł poważną ranę. Uczestniczył w koronacji swojego królewskiego przyjaciela (1676), w latach następnych otrzymał od niego liczne królewszczyzny.
Kampanię wiedeńską odbył dosłownie u boku Jana III, a w bitwie pod Parkanami (7 X 1683) osłaniał go przed nieprzyjacielem. W r. 1674 został łowczym koronnym. Towarzyszył królowi w wyprawie mołdawskiej (1686). Historycy wojskowości zaliczają Miączyńskiego do grona najwybitniejszych oficerów w armii koronnej za panowania Sobieskiego. Król mianował go w r. 1689 podskarbim nadwornym koronnym, nadal też utrzymywał z nim bliskie osobiste kontakty, goszcząc u podskarbiego we Lwowie. Miączyński miał poważny udział w odparciu najazdu tatarskiego na początku 1695 r.
Podskarbi lojalnie służył także następnemu królowi – Augustowi II, pozostał mu wierny w czasie burzliwych lat wojny północnej. Wojska szwedzkie w odwecie rujnowały jego posiadłości, szczególnie na Wołyniu. W r. 1713 otrzymał urząd wojewody wołyńskiego od wdzięcznego Augusta II, w l. 1715-16 nie uległ nastrojom antydworskim i antysaskim i nie przyłączył się do konfederacji tarnogrodzkiej. Zapobiegliwy gospodarz i posiadacz licznych starostw zgromadził wielomilionowy majątek. W swoim Maciejowie na Wołyniu wybudował okazały zamek, a w Zawieprzycach w województwie lubelskim, gdzie również miał rezydencję, przebudowaną w stylu barokowym wg planów Tylmana z Gameren, ufundował szpital dla żołnierzy rannych w walkach z Turkami i Tatarami.