© Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie
Silva Rerum   Silva Rerum

Oborski Marcin h. Pierzchała

Oborski Marcin h. Pierzchała (zm. po 1697), wojewoda podlaski, doświadczony parlamentarzysta. Związany był z dworem Jana Kazimierza jako dworzanin pokojowy królewski. Na sejmie 1664/5 uczestniczył w sądzie sejmowym nad Jerzym Lubomirskim, gdzie był jednym ze świadków oskarżania. Podczas rokoszu Lubomirskiego propaganda rokoszowa określała go złośliwie „comes de Obory”. Na drugim sejmie 1666 pełnił funkcję marszałka izby poselskiej, po wyborze musiał przysiąc, że nie będzie tłumił wolnego głosu. Marszałkował też sejmowi zwyczajnemu 1672, starał się nie dopuścić do zerwania obrad i zapraszał do debaty nad obroną kraju. Był inicjatorem utrzymanego w pojednawczym tonie listu izby poselskiej do hetmana wielkiego koronnego Jana Sobieskiego. Otworzył obrady sejmu nadzwyczajnego 1672 jako marszałek starej laski i wzywał do niezrywania sejmu. Jego zasługi dla stronnictwa królewskiego zostały wynagrodzone nadaniem w dzierżawę dóbr gołąbskich, zwolnionych na 4 lata od wszelkich ciężarów.

Posłował na sejm koronacyjny Jana III Sobieskiego (1676), po doświadczeniach z ostatnich sejmów wnosił o ograniczenie liberum veto m.in. przez wprowadzenie kar za pochopne zerwania obrad, postulował też, aby uznać za wrogów ojczyzny tych, którzy ośmieliliby się zerwać ten sejm. Jego działalność na sejmie koronacyjnym przyniosła mu przychylność Jana III, który zatrzymał go przy sobie jako pisarza pokojowego. Oborski został sekretarzem poselstwa kanclerza litewskiego Michała Kazimierza Radziwiłła, wysłanego w r. 1679 dla rozmów o koalicji antytureckiej do Wiednia i Rzymu, zapewne jednak dotarł z orszakiem tylko do Wiednia. Uczestniczył w wyprawie wiedeńskiej 1683, po której król mianował go kasztelanem podlaskim. W r. 1688 otrzymał urząd wojewody podlaskiego. W r. 1691 wziął zapewne udział w ostatniej wyprawie mołdawskiej Jana III. Na elekcji po śmierci Jana III opowiedział się za elektorem saskim Fryderykiem Augustem.