© Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie
Kolekcja   Kolekcja

Portret Izabeli Lubomirskiej

  • Malarstwo
  • Marceli Bacciarelli (Rzym 1731 - Warszawa 1818)
  • Warszawa
  • lata 70-te XVIII w.
  • Olej, płótno
  • 139 x 101 cm
  • Wil.1698

Przy bliższych oględzinach tego reprezentacyjnego wizerunku, ukazującego księżnę z całym splendorem, ujawniają się pewne niekonsekwencje w jej stroju i fryzurze w porównaniu z datą „1757” zapisaną w sygnaturze artysty. Na początek kwiat pomarańczy oraz pies symbol wierności małżeńskiej, które kojarzą się z datą jej ślubu ze Stanisławem Lubomirskim,  a ten miał miejsce w 1753 roku, a nie w 1757. Z kolei fryzura z włosami zaczesanymi wysoko do góry oraz ozdobionymi egretą z piórami strusimi i wianuszkiem z kwiatów pomarańczy, zgodna jest z modą obowiązującą dopiero w latach 70-tych XVIII wieku; wcześniej noszono małe peruczki à la Madame Pompadour. Wspaniała suknia z gorsetem przybranym kokardami bliska jest formą sukni przedstawionej na portrecie z około 1767 r., który namalował Alexandre Roslin (zob. kat.).

Obraz niezawodnie wykonany przez Bacciarellego był z bliżej niewyjaśnionych powodów antydatowany przez samego malarza. Niewykluczone, że takie było życzenie zleceniodawczyni.

Krystyna Gutowska-Dudek