Stachurski Jan h. Ostoja
DE EN PL
Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie

Pasaż Wiedzy

Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie

Stachurski Jan h. Ostoja źródło: Polski Słownik Biograficzny
44_piotr doroszenko maly.jpg

Stachurski Jan h. Ostoja (zm. 1669), generał major wojsk koronnych. Podczas Potopu szwedzkiego służył w królewskiej gwardii pieszej, wziął m.in. udział w oblężeniu Warszawy i bitwie warszawskiej 28-30 VII 1656. Od r. 1660 podpułkownik (oberszterlejtnat) w swoim regimencie, uczestniczył w kampanii ukrainnej hetmana polnego koronnego Jerzego Lubomirskiego, został ranny w bitwie pod Cudnowem.

W r. 1664 woj. ruski Stefan Czarniecki osadził regiment Stachurskiego jako załogę w twierdzy w Białej Cerkwi. W tym znacznie czasie rozbudowywano fortyfikacje twierdzy, od lata tego roku Stachurski faktycznie sprawował już funkcję komendanta, podlegało mu też kilka innych mniejszych twierdz (m.in. Korsuń i Czehryń), które miały bronić polskiego pogranicza. W tym roku sprowadził jezuitów do kaplicy zamkowej w Białej Cerkwi. Wojewoda ruski Stanisław Jabłonowski rekomendował królowi Janowi Kazimierzowi zasługi i lojalność Stachurskiego i proponował awansować go na generała majora. Awans i oficjalną nominację na komendanta otrzymał w kwietniu 1665.

W l. 1665-6 kontaktował się z hetmanem zaporoskim Piotrem Doroszenką i popierał jego wypady na Zadnieprze. Działania te doprowadziły do utarczek z oddziałami rosyjskimi z garnizonu w Kijowie. Skomplikowane stosunki na pograniczu (zwłaszcza po sprzymierzeniu się Doroszenki z Tatarami), gdzie przenikały się i krzyżowały interesy polskie, kozackie, rosyjskie i tatarskie sprawiały, że położenie twierdzy białocerkiewskiej było niełatwe. Stachurski sądził, że hetman polny koronny Jan Sobieski nie poświęcał twierdzy wystarczająco dużo uwagi. Komendant musiał odpierać ataki oddziałów kozackich Doroszenki, oczekiwano wręcz pomocy rosyjskiej z Kijowa. Sobieski, zawierając pod Podhajcami (X 1667) ugodę z hetmanem zaporoskim obiecał zmniejszyć załogę Białej Cerkwi. Kozacy w skargach na Stachurskiego podkreślali jego okrucieństwo, zarzucali mu też przetrzymywanie sprzętów liturgicznych prawosławnego metropolity kijowskiego Antoniego Winnickiego. Hetman zabronił komendantowi „czynić krzywdę” wojsku zaporoskiemu. Stachurski nadal jednak upatrywał zagrożenie w Kozakach Doroszenki i starał się o pomoc rosyjską przeciw nim. Sobieski, chcąc utrzymać porozumienie z Doroszenką, odwołał Stachurskiego z funkcji komendanta twierdzy.


Informujemy, iż w celu optymalizacji treści dostępnych na naszej stronie internetowej oraz dostosowania ich do Państwa indywidualnych potrzeb korzystamy z informacji zapisanych za pomocą plików cookies na urządzeniach końcowych Użytkowników. Pliki cookies mogą Państwo kontrolować za pomocą ustawień swojej przeglądarki internetowej. Dalsze korzystanie z naszej strony internetowej, bez zmiany ustawień przeglądarki internetowej oznacza, iż akceptują Państwo stosowanie plików cookies. Potwierdzam, że aktualne ustawienia mojej przeglądarki są zgodne z moimi preferencjami w zakresie stosowania plików cookies. Celem uzyskania pełnej wiedzy i komfortu w odniesieniu do używania przez nas plików cookies prosimy o zapoznanie się z naszą Polityką prywatności.

✓ Rozumiem