Urokliwy krajobraz ze sceną pasterską to jedno z dość rzadkich malowideł sztalugowych Giovanniego Francesca Grimaldiego (1606–1680), wielce w swym czasie cenionego malarza fresków, rysownika i grafika pochodzącego z Bolonii (czym zyskał sobie przydomek Il Bolognese), a działającego głównie w Rzymie oraz epizodycznie w Paryżu, również w roli architekta. Trudnił się dekorowaniem pałaców najznamienitszych rodzin rzymskich, pracował także poza miastem, zawsze starannie, acz dość wybrednie dobierając swą klientelę. W 1634 r. Grimaldi został członkiem rzymskiej Akademii św. Łukasza, od 1666 r. pełnił funkcję jej prezydenta. Twórczość jego wpisuje się w nurt, jaki zapoczątkowali Annibale Carracci i Domenico Zampieri zw. Domenichinem.  Związał się z kręgiem artystów, którym przewodził Pietro da Cortona. Lubował się w kolorystyce żywej, częstokroć nawet bywał krytykowany za stosowanie zbyt jaskrawych odcieni zieleni; malował krótkimi i delikatnymi pociągnięciami pędzla. Wykonywał sztychy na podstawie swych własnych prac oraz według pejzaży Tycjana i Carraccich.