Silva Rerum Arquien de La Grange Anna Ludwik, hrabia Maligny (zm. 1703), brat królowej Marii Kazimiery. Siostra sprowadziła go do Polski, od r. 1670 walczył w armii koronnej, gdzie od r. 1672 miał regiment dragonii, dzięki szwagrowi - hetmanowi wielkiemu koronnemu. Uczestniczył w kampanii chocimskiej w roku następnym.
W r. 1676 objął komendę regimentu dragonii gwardii koronnej. W grudniu tego roku wyruszył do Francji z zawiadomieniem o zawarciu rozejmu z Turkami. Dzięki listom polecającym Sobieskich został dobrze przyjęty na dworze wersalskim. Załatwiał dla Marii Kazimiery m.in. sprawę nabycia przez nią dóbr ich ojca, kupował dla siostry i szwagra meble i gobeliny. Po powrocie do Polski stale towarzyszył parze królewskiej. Wziął udział u boku Jana III w wyprawie wiedeńskiej 1683; dowodził 6 pułkami dragonii w bitwie pod Wiedniem. W ogniu walki król oddał mu pod opiekę królewicza Jakuba.
Maligny odznaczył się męstwem w pierwszej bitwie pod Parkanami (7 X 1683), usiłując powstrzymać ucieczkę jazdy polskiej, zaś 11 XI przyczynił się do zdobycia twierdzy Seczany. Uczestniczył we wszystkich następnych wyprawach wojennych Jana III.
Konstytucja sejmu 1690, przyznająca mu indygenat polski, podkreślała powszechne uznanie dla jego zasług. Maria Kazimiera wypłacała mu stałą pensję, snuła nieustannie plany korzystnego ożenku brata i uzyskania dla niego tytułu księcia Rzeszy. W r. 1693 dostał starostwo szczerzeckie. Od r. 1693, kiedy to królowa załatwiła ojcu kapelusz kardynalski, Maligny zaczął używać tytułu markiza d’Arquien. Za panowania Augusta II miał jeszcze w armii koronnej regiment piechoty.