Imieniny króla Jana III zawsze obchodzono z należną jego godności oprawą. 27 czerwca 2021 roku kontynuowaliśmy tę tradycję w postaci radosnego świętowania królewskich imienin w pałacu w Wilanowie.
Jako że dawne świętowanie nie mogło obyć się bez muzyki i tańca, tak i my w niezwykłym przedstawieniu połączyliśmy tradycję i współczesność, kunszt ruchu i muzykę. Natomiast podczas warsztatów pod okiem profesjonalnych tancerzy odkrywaliśmy możliwości naszego ciała. Daliśmy porwać się rytmowi, zarówno w tej bardziej klasycznej, jak i współczesnej wersji.
Wieczór baletowy w dwóch częściach
Fêtes Galantes to spektakl oparty na tańcu barokowym z I poł. XVIII w., tematyką nawiązujący do ogrodowych zabaw z czasów francuskiego rokoka, ilustrowanych przez największych malarzy tego okresu (Antoine Watteau, Jean-Honoré Fragonard, Nicolas Lancret).
Podczas wytwornych ogrodowych spotkań tancerze zaprezentowali choreografie z najbardziej znanych baletów tego okresu kompozycji André Campry, Jean-Philippe’a Rameau, Josepha Bodina de Boismortiera. Wśród wielu modnych wówczas tańców znalazły się te najbardziej znane, jak menuet, chaconne, forlana, sarabanda, gawot, oraz nowo powstałe: musette, trigaudon, tambourin. Precyzja drobnych kroków oraz eleganckie, harmonijne ruchy rąk wprowadziły widzów w tajniki stylu barokowego noble danse. Tancerze w kostiumach z epoki, tych dworskich i baletowych, wyczarowali świat wytwornych i wyrafinowanych fêtes galantes. Sceny i choreografie spektaklu zainspirowane zostały w dużej mierze barokowymi ogrodami królewskiej rezydencji w Wilanowie.
Inscenizacja: Romana Agnel
Choreografia: Romana Agnel, Dariusz Brojek oraz oryginalne choreografie z XVIII w. – L. Pecour
Kostiumy: Monika Polak-Luścińska, Elżbieta Wójtowicz-Gularowska
Wykonawcy: tancerze Baletu Cracovia Danza
W Kilku krótkich sekwencjach Jacek Przybyłowicz zestawił dworską, pełną subtelności muzykę francuskiego baroku (Marin Marais) z wyrazistym, mocnym ruchem tancerzy, w efekcie tworząc niezwykle emocjonalny spektakl. Ograniczony muzyką konwenans, który w kompozycji Marais próbował wyrwać się poza narzucone ramy, wpływał także na ruch tańczących – również oni poruszali się, zachowując swoistą, odartą z dodatkowych ozdobników etykietę. Sam choreograf o swojej pracy powiedział, że to afabularna forma posługująca się współczesnym językiem choreograficznym.
Choreografia: Jacek Przybyłowicz
Oprawa plastyczna: Jacek Przybyłowicz
Muzyka: Marin Marais
Asystent choreografa: Stephane Aubry
Wykonawcy: Dominika Babiarz, Wiktor Davydiuk, Marika Kucza, Beatrice Rancani, Mateusz Sierant, Giorgio Tinari, Gal Trobentar Zagar
Spotkanie z choreografami w przerwie spektaklu
Spotkanie z Romaną Agnel oraz Jackiem Przybyłowiczem poprowadziła Katarzyna Gardzina. Rozmawialiśmy m.in. o sztuce choreografii i inspiracjach.
Romana Agnel – tancerka, choreografka, pedagog tańca, historyk sztuki; założycielka, dyrektor naczelny i artystyczny jedynego w Polsce profesjonalnego Baletu Dworskiego „Cracovia Danza” (dawniej „Ardente Sole”) – miejskiej instytucji kultury w Krakowie. Absolwentka Społecznej Szkoły Baletowej w Krakowie (klasa prof. M. Mirockiej). Ukończyła historię sztuki na paryskim Uniwersytecie Sorbony. We Francji poznała tańce różnych narodów, a także zdobyła specjalizację w zakresie tańców charakterystycznych oraz historycznych („Le Ballet Légenda’ire d’Ile de France”, „Le Bal Paré” , VII Konserwatorium w Paryżu, „Thěâtre Baroque de France”). Jest również tancerką klasycznego tańca indyjskiego Bharata Natyam, którego uczyła się u Smt. M.K. Saroja w Madrasie.
Jacek Przybyłowicz – tancerz, choreograf, absolwent Państwowej Szkoły Baletowej i Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie – pedagogika baletu. Od 2014 r. członek Rady Programowej ds. Tańca Instytutu Muzyki i Tańca oraz wykładowca na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie, kurator Programu Tańca Europy Środkowej w Azji, organizowanego przez Chińskie Ministerstwo Kultury. W latach 2009–2014 dyrektor Baletu w Teatrze Wielkim w Poznaniu. W tym czasie był również kuratorem artystycznym Poznańskiej Wiosny Baletowej i współtwórcą cyklu edukacyjnego Teren Tańca – Reinterpretacje, współorganizowanego przez Teatr Wielki w Poznaniu i Uniwersytet im. Adama Mickiewicza. Wielokrotny stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Jego spektakle regularnie pojawiają się na wielu zagranicznych festiwalach tańca, m.in.: we Włoszech, Francji, na Cyprze, w Niemczech, Czechach, Rumunii, Szwecji, Danii, Norwegii, Hiszpanii, na Węgrzech, w Chinach, USA, Tunezji, Rosji i na Ukrainie. W 2012 r. został odznaczony Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
Warsztaty
Klasyka dla młodych – warsztaty baletowe (dla dzieci 5–11 lat)
Warsztaty wprowadzające do tańca klasycznego. Poznaliśmy baletowe kroki oraz posłuchaliśmy krótkiej historii baletu.
Prowadzenie: Katarzyna Białkowska-Madej – pedagog tańca klasycznego, wieloletnia tancerka Teatru Wielkiego w Warszawie.
Obecność w ruchu – warsztaty tańca współczesnego (dla młodzieży i dorosłych)
Założeniem warsztatów było odnajdywanie naturalności w poruszaniu się ciała. Poprzez synchronizację oddechu, poszukiwanie płynności w napięciu i rozluźnianiu oraz świadome przenoszenie ciężaru własnego ciała uczestnicy odkrywali ruch w sobie i siebie w ruchu.
Prowadzenie: Ilona Gumowska – tancerka, choreografka, pedagożka tańca, psycholożka
Pokulajmy się! – warsztaty (dla duetów dziecka z opiekunem)
Warsztaty pozwoliły wsłuchać się we własne ciało oraz odkrywać je w relacji z ciałem drugiej osoby. Swobodnie oddaliśmy się ekspresji twórczej, czerpiąc inspirację od siebie nawzajem, oraz dzieliliśmy się radością płynącą ze wspólnego tanecznego spotkania.
Prowadzenie: Monika Szpunar – tancerka i choreografka, miłośniczka ruchu, improwizacji oraz pracy kolektywnej. Członkini inicjatywy choreograficznej praktyki siostrzeństwa, w ramach której wraz z Magdą Fejdasz i Weroniką Pelczyńską współtworzy projekt KULA, badający, jak indywidualne działania (pojedynczy ruch) mogą oferować nowe możliwości wspólnego uczestnictwa oraz w jaki sposób wspólny cel może wzmocnić znaczenia konkretnego ciała.
Dyskretny urok dawnych karnetów balowych (dla dzieci od 10 r.ż. z opiekunami)
Karnet balowy – mały notes, bez którego żadna dama nie wyobrażała sobie pójścia na przyjęcie. Pojawił się w XVIII w. i od razu zyskał ogromną popularność. Służył do zapisywania kolejności i nazw tańców oraz partnerów tanecznych. Notesik często był także miniaturowym dziełem sztuki o wartościach artystycznych i sentymentalnych. Bywał elementem większego niezbędnika balowego o nazwie szatelenka. W trakcie warsztatów przybliżyliśmy historię karnetów balowych oraz uważnie przyjrzeliśmy się charakterowi pisma dam z epoki baroku i rokoka. Pamiątką z warsztatów były samodzielnie wykonane notesiki.
Prowadzenie: Katarzyna Pietrzak – autorka i koordynatorka programów edukacyjnych dla gości indywidualnych. Specjalizuje się w realizacji projektów z zakresu historii powszechnej, literatury, rzemiosła artystycznego i sztuki zdobienia. Ceni niestandardowe i innowacyjne metody oraz działania edukacyjne. Współtwórczyni nagrodzonego w 2016 r. Warszawską Nagrodą Edukacji Kulturalnej programu „Scriptorium Villa Nova”, popularyzującego sztukę kaligrafii i wiedzę z zakresu paleografii. Autorka wielu wydawnictw edukacyjnych, w tym specjalistycznych publikacji do nauki kaligrafii.
Za oprawę kwiatową wydarzenia odpowiadała:
