Oddanie w ręce użytkowników strony internetowej wmuzeach.pl stanowi radosne zwieńczenie ponad dwuletniej pracy zespołu specjalistów z różnych dziedzin i z różnych zakątków Polski.
Baza rozmaitości i wiedzy
Na stronie znajdziecie przede wszystkim profesjonalnie zdigitalizowane i szczegółowo opisane zbiory pięciu muzeów: Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie – lidera projektu „www.muzeach”, Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN, Muzeum Narodowego w Lublinie, Muzeum Narodowego w Szczecinie, Muzeum – Zamku w Łańcucie. Wraz z zakończeniem projektu w serwisie możecie zobaczyć około 10 000 obiektów, a w założeniu liczba ta ma stale rosnąć! To przepastna baza rozmaitości, w której na pewno znajdziecie coś dla siebie. Od reliktów działalności człowieka sprzed setek tysięcy lat, przez sztukę ludową, rzemiosło artystyczne, liczne pamiątki po polskich Żydach, po sztukę współczesną. Prezentowane na stronie obiekty opatrzone są informacjami takimi jak: wymiary, technika, tworzywo i materiał, z którego zostały wykonane, data powstania czy znalezienia, opis popularyzatorski oraz, co może być szczególnie istotne dla tych, którzy nie chcą poprzestać na zdalnym kontakcie ze sztuką i dziedzictwem kulturowym – aktualna lokalizacja obiektu. Informuje ona, czy obiekt znajduje się teraz na ekspozycji, a jeśli tak, to gdzie. Wszystkie informacje o zabytkach zgromadzone w serwisie prezentują najnowszy dostępny stan wiedzy o nich.
Musicie pamiętać, że nie wszystkie obiekty będące pod opieką muzeów można znaleźć na ekspozycji. Część z nich jest przechowywana w magazynach zbiorów, do których odwiedzający mają ograniczony dostęp. Dzieje się tak z wielu powodów, pośród nich można wymienić stan obiektu, który nie pozwala na jego bezpieczne eksponowanie, lub brak miejsca w przestrzeniach wystawowych. W takich przypadkach profesjonalne opracowanie, dokumentacja, digitalizacja i publikacja w internecie stanowią doskonały, a czasem jedyny sposób na udostępnienie zabytków szerokiej publiczności.
___
Czytaj też: Pięć intrygujących obiektów muzealnych, które znajdziesz w serwisie www.wmuzeach.pl. Autorski wybór twórców serwisu.
___
Liczy się każdy szczegół
Oprócz fotografii dokumentacyjnej, która stanowi podstawową i najpowszechniej stosowaną metodę digitalizacji zbiorów, do stworzenia cyfrowych wizerunków części obiektów wykorzystano inne techniki. Modele 3D rzeźb, instalacji czy mebli wykonano na podstawie danych zebranych dwoma metodami – skanowania ze światłem strukturalnym i fotogrametrii. Modele – w przeciwieństwie do obiektów na wystawie – obejrzycie z każdej strony. Możecie też zmieniać ich oświetlenie, zaglądać do wnętrza, a czasem wyłączać skórkę i analizować tylko ich formę.
Obrazy RTI (ang. Reflectance Transformation Imaging) to technika, w której płaskie obiekty rejestrowane są w zmieniającym się oświetleniu. Dzięki temu, korzystając ze strony internetowej, możecie przyglądać się im, przesuwając punkty świetlne za pomocą myszki, klawiatury czy dotyku (na urządzeniach mobilnych z obsługą dotykową). Zmiana oświetlenia powoduje, że płaskie obiekty o wyraźnej fakturze odsłaniają swoje tajemnice – najdrobniejsze szczegóły, których w zwykłym, ogólnym oświetleniu nie da się zaobserwować. Funkcja jest bardzo przydatna dla np. konserwatorów zabytków, ale przyjemność w korzystaniu z niej powinny odnaleźć także osoby chcące wcielić się w rolę Sherlocka Holmesa i zbadać każdy szczegół dzieła sztuki.
Serwisy GIS (ang. Geographical Information System) to połączenie map i baz danych – zaawansowane i potężne narzędzie zawierające informacje o różnych obiektach w przestrzeni, np.: stanowiskach archeologicznych, wnętrzach i elewacjach budynków, drzewach, czy historyczne mapy z nałożonymi na nie współczesnymi odpowiednikami. Niepozorną, ale z pewnością ciekawą funkcją serwisów GIS jest możliwość zmierzenia długości czy powierzchni danego elementu. Siedząc w zaciszu własnego domu, dowiecie się np., jakie są rzeczywiste wymiary pomieszczenia w wilanowskim pałacu, od którego mogą dzielić was setki kilometrów!
Fotografia gigapixel to fotografia obiektów dwuwymiarowych w rzeczywistości składająca się z wielu wykonanych w wysokiej rozdzielności fotografii połączonych w jeden wielki obraz. Jako użytkownicy serwisu nie zobaczycie tych połączeń, jednak bez wątpienia docenicie odczucie niespotykanego zanurzenia się w oglądanym obrazie. Jest to doświadczenie, którego często nie da się odtworzyć na ekspozycji muzealnej. Ze względów prewencyjnych i konserwatorskich nie można podchodzić do obiektów zbyt blisko, a nawet gdyby było to możliwe, ludzkie oko nie jest w stanie zarejestrować tylu drobnych szczegółów.
Dokumentacja cyfrowa została wykonana z dbałością o każdy drobiazg. Na zarejestrowanym na matrycy obiektywu obrazie nie mogła się znaleźć najmniejsza drobina kurzu, a kolory w maksymalny możliwy sposób odpowiadają rzeczywistym barwom obiektu – oznacza to wysoką dyscyplinę oraz standaryzację zadań w pracowniach digitalizacji. Wszystko po to, by obiektywnie i jak najwierniej odzwierciedlić cyfrowo niezwykłe zbiory muzealne, czyli nasze wspólne dziedzictwo.
___
Czytaj też:
Digitalizacja, czyli skąd dzieła sztuki biorą się w internecie
Digitalizacja i publikacja zbiorów cyfrowych 3D w ramach projektu „www.muzeach”
Digitalizacja i publikacja 2D muzealiów w ramach projektu „www.muzeach”
___
Cyfrowe zbiory i co z nimi robić?
Najważniejszym elementem serwisu jest kontekstowa wyszukiwarka z zaawansowanymi filtrami i opcjami sortowania. Dzięki nim możliwe jest wykonywanie rozbudowanych kwerend, które szczególnie przydadzą się naukowcom, badaczom i studentom. Listę z wynikami wyszukiwania możecie pobierać na swoje urządzenia w formatach PDF i CSV. Po założeniu konta w serwisie i zalogowaniu się przed użytkownikiem otwiera się jeszcze więcej możliwości:
- dodawanie zasobów do polubionych,
- tworzenie własnych notatek do zasobów,
- tworzenie własnych galerii tematycznych z obiektami,
- zapisywanie kryteriów wyszukiwania, dzięki czemu użytkownik otrzyma powiadomienie, jeśli w systemie pojawią się nowe obiekty wpisujące się w te kryteria wyszukiwania.
W serwisie znajdziecie także ścieżki edukacyjne – opowieści łączące, niekiedy w zaskakujący i nieoczywisty sposób, obiekty z różnych muzeów. To pouczający i angażujący materiał, dodatkowo zaopatrzony w ćwiczenia oraz wyzwania edukacyjne. Możecie je pobrać na własne urządzenie i dalej wykorzystywać, np. podczas zajęć szkolnych lub rodzinnie spędzanych weekendów. Ze ścieżkami edukacyjnymi dobrze spędzą czas nie tylko dzieci!
Jeśli nie wiecie, od czego zacząć swoją przygodę z serwisem www.wmuzeach.pl, skorzystajcie z sekcji „Obiekty na dobry początek” na stronie głównej lub zajrzyjcie do zakładki „Ścieżki edukacyjne”. Dajcie się wciągnąć, zainspirujcie się!
___
Zobacz też: Synergia obiektów. Jak ciekawie i angażująco edukować z wykorzystaniem zbiorów muzealnych
___
To dopiero początek
Mamy nadzieję, że koniec projektu „www.muzeach” w rzeczywistości oznacza dopiero początek. Do współpracy zapraszamy kolejne muzea, zarówno te małe, jak i duże, chcące udostępniać swoje zbiory cyfrowo, w jednym miejscu. Naszą misją jest rozszerzanie i poprawa dostępu do cyfrowego dziedzictwa kulturowego i materiałów edukacyjnych powstałych z jego wykorzystaniem. Umożliwiamy korzystanie i dalsze kreatywne i naukowe przetwarzanie zgromadzonej wiedzy na przejrzystych zasadach.
Słowa kluczowe:
W muzeach, muzea, cyfrowe zbiory, digitalizacja, muzea, kolekcje muzealne, zaawansowane techniki digitalizacji, dziedzictwo kulturowe, multiwyszukiwarka, Polska Cyfrowa, Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie, Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN, Muzeum Narodowe w Lublinie, Muzeum Narodowe w Szczecinie, Muzeum - Zamek w Łańcucie, Fundusze Europejskie
Patrycja Żołędowska
Tekst na licencji: CC BY 4.0
Projekt „www.muzeach” jest dofinansowany z Funduszy Europejskich oraz ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Projekt jest realizowany w ramach Programu Operacyjnego Polska Cyfrowa na lata 2014-2020, oś Priorytetowa nr 2 „E-administracja i otwarty rząd”, działanie nr 2.3 „Cyfrowa dostępność i użyteczność informacji sektora publicznego”, poddziałanie nr 2.3.2 „Cyfrowe udostępnienie zasobów kultury”.
Beneficjent: Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie
Partnerzy: Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN, Muzeum Narodowe w Lublinie (dawniej Muzeum Lubelskie w Lublinie), Muzeum Narodowe w Szczecinie, Muzeum – Zamek w Łańcucie
Całkowity koszt projektu: 12 172 215,58 zł
Kwota dofinansowania: 9 247 929,94 zł