Silva Rerum Przyłęcki Stanisław (1805-1866) – urodzony w Orzechówce w guberni witebskiej, na dalekich kresach dawnej Rzeczpospolitej, osiadł we Lwowie, gdzie w latach 30-tych XIX w. studiował filozofię i prawo. W 1832 r. został zatrudniony jako praktykant w tamtejszym Zakładzie Narodowym im. Ossolińskich. Po wykryciu w Zakładzie nielegalnych druków patriotycznych został na krótko jego nieformalnym kustoszem. Po przegraniu z Augustem Bielowskim konkursu na kustosza Ossolineum w 1845 r. pracował jako sekretarz w Galicyjskim Towarzystwie Gospodarczym. Kiedy jednak towarzystwo dotknęły kłopoty finansowe dzięki zabiegom Bielowskiego uzyskał 1 VIII 1862 posadę bibliotekarza zbiorów Augusta Potockiego w Wilanowie. Dla biblioteki opracował instrukcję funkcjonowania zalecając wykorzystanie obok podstawowego katalogu kartkowego także pomocniczych (m. in. dubletów i wypożyczeń). Trzy lata później wydał w Warszawie prace źródłowe ze zbiorów wilanowskich; „Dziennik przybycia i bytności... Stanisłąwa Augusta w Puławach”, „Instrukcje... Ichmościom panom synom do cudzych krajów jadących 1645” Jakuba Sobieskiego oraz jego syna, Jana „Dziennik pogromu Tatarów”.
Dziełem życia Przyłęckiego była dziesięciotomowa retrospektywna bibliografia piśmien-nictwa pt. Xsięgoznawstwo polskie powszechne (obecnie w dziale rękopisów Ossolineum), efekt trzydziestoletnich poszukiwań w bibliotekach uniwersyteckich, klasztornych i magnackich Galicji i Królestwa Polskiego. Z pracy tej korzystał Karol Estreicher pracując nad swą „Bibliografią polską”, choć określił ją jako »niekrytyczną zbieraninę«.
Zmarł 1 VIII 1866 i został pochowany na cmentarzu w Wilanowie.