Silva Rerum Siesicki Michał Kazimierz (zm.1713), wojewoda mścisławski. Od młodości służył w wojsku litewskim, niewykluczone, że walczył w bitwach pod Chocimiem (1673) i Żurawnem (1676). Wziął udział w elekcji Jana Sobieskiego (1674), chociaż wcześniej był zwolennikiem kandydatury Karola Lotaryńskiego.
Gdy Sapiehowie przejęli po Pacach dominację na Litwie, Siesicki związał się z ich stronnictwem. W połowie lat osiemdziesiątych starał się o urząd wojewody smoleńskiego, nie występował więc przeciw stronnictwu dworskiemu, lecz po niepowodzeniu swoich zabiegów zaczął ostro zwalczać zwolenników dworu królewskiego w powiecie wiłkomierskim, gdzie miał największe wpływy. Posuwał się nawet do użycia siły wobec przeciwników politycznych, m.in. w r. 1690 i wykorzystywał swój urząd starosty sądowego wiłkomierskiego do wywierania nacisku na szlachtę.
Podczas sejmu 1693 Sapiehowie posłużyli się zatargiem Siesickiego ze stronnikiem dworskim Bogusławem Uniechowskim dla przeciwdziałania posunięciom dworu. Po śmierci Jana III i objęciu tronu przez Augusta II stopniowo zaczął dystansować się wobec Sapiehów. W r. 1698 został wreszcie wojewodą mścisławskim. Chociaż jeszcze w tym roku sprzeciwiał się próbom tzw. republikanów walki z hegemonią sapieżyńską, to w r. 1700 poparł ich dążenia i być może uczestniczył w bitwie pod Olkienikami, zakończonej rozbiciem sił sapieżyńskich. Podczas wielkiej wojny północnej Siesicki kilkakrotnie zmieniał orientację, początkowo (1702) wraz z Sapiehami związał się ze Szwecją i musiał uciekać przed republikantami do Prus Książęcych. W r. 1707 popierał antyszwedzką konfederację sandomierską, potem licząc na awans, opowiedział się za Stanisławem Leszczyńskim. Po r. 1709, kiedy August II powrócił na tron, Siesicki wycofał się z życia publicznego. W swoich dobrach Dziewiałtów w pow. wiłkomierskim wybudował wspaniałą rezydencję.