© Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie
Silva Rerum   Silva Rerum

Skoraszewski Władysław h. Abdank

Skoraszewski Władysław h. Abdank (zm. 1682 lub 1683), pułkownik, chorąży poznański, poseł na sejmy. Od 1648 r. służył wojskowo, w 1652 r. jako rotmistrz piechoty wybranieckiej walczył przeciw Kozakom na Ukrainie. W 1655 r. stał na czele piechoty łanowej, strzegącej Drahimia i Czaplinka, jednak po wkroczeniu wojsk szwedzkich wycofał się do obozu pod Ujściem, gdzie nie zdołał zapobiec podpisaniu przez szlachtę kapitulacji. Uczestniczył pod komendą Stefana Czarnieckiego w wyprawie do Wielkopolski i na Kujawy (1656), na Pomorze Szwedzkie (1657) oraz do Jutlandii (1658), podczas której jeździł w poselstwie do elektora brandenburskiego Fryderyka Wilhelma. W grudniu 1658 r. wziął udział w ataku na zajętą przez Szwedów wyspę Als. Po powrocie do Rzeczypospolitej walczył przeciw Iwanowi Chowańskiemu i Jerzemu Dołgorukiemu na Białorusi, uczestnicząc m.in. w zwycięskiej bitwie pod Połonką (28 VI 1660) i nad rzeką Basią (7-12 X 1660). W 1661 r. był już chorążym poznańskim.

W okresie rokoszu Jerzego Lubomirskiego zajął stanowisko opozycyjne wobec Jana Kazimierza, przyczyniając się w 1665 r. do zawarcia niekorzystnego dla króla traktatu palczyńskiego; w 1666 r. po bitwie pod Mątwami uczestniczył jako komisarz województw wielkopolskich w rokowaniach i podpisał się pod układem łęgonickim.

Posłował na sejmy 1670 (drugi), 1674 (elekcyjny), 1676 (koronacyjny), 1677 r. (zwyczajny), na którym został obrany marszałkiem izby poselskiej oraz sejm 1678/9 r. W 1673 r. uczestniczył w bitwie pod Chocimiem, a następnie wraz z hetmanem Janem Sobieskim wyruszył w głąb Mołdawii; 27 XI koło wojskowe pod Kakaczanami obrało go posłem od wojska na sejm konwokacyjny. Podczas elekcji oddał głos na Sobieskiego, po czym wyruszył w poselstwie do elektora brandenburskiego Fryderyka Wilhelma w celu uzyskania posiłków wojskowych; w trakcie audiencji ofiarował elektorowi trzy wielbłądy, zdobyte w czasie wojny z Turcją, jego misja zakończyła się jednak fiaskiem. Należał do zwolenników króla Jana III; na sejmie koronacyjnym bronił jego praw do trzymanych przed elekcją starostw, czemu zawdzięczał nadanie starostwa bydgoskiego (zrzekł się go po kilku miesiącach). W 1676 r. ponownie posłował do władcy Brandenburgii z żądaniem pomocy przeciw sułtanowi, jednak poselstwo nie osiągnęło większych efektów. Jesienią uczestniczył w obronie obozu polskiego pod Żurawnem. Zmarł w 1682 lub 1683 r.