Silva Rerum Strzałkowski Remigian h. Ostoja (zm. 1683), rotmistrz, łowczy lwowski. Służył w armii kor. od r. 1648. W r. 1656, w czasie potopu szwedzkiego dowodził kilkoma chorągwiami, pod Jarosławiem zaskoczył samego króla Szwecji Karola X Gustawa, który musiał ratować się ucieczką. Od r. 1660 miał chorągiew pancerną, walczył w kampanii cudnowskiej w tym roku, a także w kampanii Jana Kazimierza na Litwie przeciw wojskom moskiewskim w r. 1661 i w kampanii zadnieprzańskiej 1663/4. Od r. 1665 pozostawał na Ukrainie, gdzie brał udział w walkach z Kozakami i wojskiem moskiewskim, kilkakrotnie odnosząc rany. Poniósł też znaczne wydatki na wojsko z własnej kiesy.
Wybrany przez wojsko na posła na sejm, przybył do Warszawy i miał audiencję w izbie poselskiej w czasie obrad sejmu 1667. W r. 1671, podczas kampanii hetmana wielkiego koronnego Jana Sobieskiego przeciw Tatarom, został wysłany do Winnicy z rozkazem zburzenia umocnień tej fortecy. Zaatakowany przez Tatarów zdołał w porę ściągnąć posiłki i pobił przeciwnika. W r. 1672, w czasie kampanii Sobieskiego przeciw czambułom tatarskim Strzałkowski pojedynkował się z jednym z towarzyszy broni. Odznaczył się w bitwie pod Chocimiem w r. 1673, po bitwie dostał od hetmana jednego z bejów tureckich, wziętych wówczas do niewoli. Musiał go uwolnić zapewne w r. 1679, otrzymał jednak rekompensatę, najprawdopodobniej z sum uchwalonych na sejmie 1678/9. Dzielnie poczynał sobie także podczas wyprawy do Mołdawii chorążego koronnego Mikołaja Sieniawskiego (1673/4), a w kwietniu 1674 pod Śniatyniem pokonał znaczne siły tatarskie, został przy tym postrzelony z łuku. Nadesłał do Warszawy relację z tych walk, którą odczytano na posiedzeniu sejmu elekcyjnego 1674. Z polecenia nowego króla Jana III w grudniu tego roku blokował twierdzę Pawołocz zajętą przez Kozaków.
W r. 1676 został łowczym lwowskim, uczestniczył w kampanii żurawińskiej w tym roku. Wyróżnił się w czasie kampanii wiedeńskiej 1683, ścigając siły tureckie po zajęciu obozu Kara Mustafy. Wziął udział w bitwach pod Parkanami (X 1683), być może został ranny lub zapadł na dyzenterię. Pozostawiony w Preszburgu (obecnie Bratysława), zmarł przed połową października 1683.