Namioty podobne do tego, którego fragmenty zachowały się w zbiorach wilanowskich, używane były w Polsce od początku XVII wieku. Był to turecki namiot z typową dekoracją z motywem mihrabu wykonanym techniką aplikacji, a zachowane fragmenty są elementami ściany bocznej - tak zwanego płotu. W dawnej Rzeczypospolitej najbardziej zdobne i barwne namioty pełniły raczej funkcję reprezentacyjną niż czysto użytkową.

Bogato zdobione orientalnymi motywami barwne tkaniny i namioty wschodnie bardzo odpowiadały gustowi XVII-wiecznych Sarmatów, były więc cenione i poszukiwane. Wiele z nich trafiło w ręce Polaków po wygranych bitwach pod Chocimiem i Wiedniem. Turecki obóz, który został zdobyty przez polskie oddziały pod Wiedniem, przedstawiać się musiał naprawdę imponująco. W liście pisanym po wiktorii do Marysieńki Jan III donosił, że namioty tureckie bywały tak obszerne jako Warszawa albo Lwów w murach, a ilość namiotów w obozie szacował na sto tysięcy najmniej.