Napisany w dystychu elegijnym genetliakon z okazji narodzin drugiego syna Jana III Sobieskiego – Aleksandra Benedykta Sobieskiego. Narodziny miały miejsce w Gdańsku, który autor – pochodzący z Brodnicy poeta – nazywa najbardziej kwitnącym europejskim emporium. Nowo narodzony królewicz zostaje określony kwiatem swego rodu, a także chwałą domu królewskiego. Sławicz przepowiada młodemu królewiczowi świetlaną przyszłość – oto Mars już kuje dla niego zbroję, z kolei Pax – personifikacja pokoju – plecie dla niego wieniec laurowy. W ujęciu poety przeznaczeniem królewicza jest pójście w ślady ojca i pokonanie Scytów z Bistonii. W tytule utworu autor wskazuje na pobożność Marii Kazimiery, nazywając ją Mater Piissima (Najbardziej Pobożną Matką). Użycie przymiotnika piusw odniesieniu do królowej może również wskazywać na jej przywiązanie do ojczyzny (jako pius w starożytnym Rzymie określano ludzi nie tylko pobożnych, ale równocześnie gotowych na każde poświęcenie dla dobra ojczyzny).