Pieśń napisana w dystychu elegijnym z okazji odkrycia na niebie przez Jana Heweliusza nowego gwiazdozbioru, który gdański astronom, na cześć zwycięstwa Sobieskiego pod Wiedniem, nazwał Scutum Sobiescianum (Tarcza Sobieskiego). Schmieden, od 1692 roku burmistrz Gdańska, pisze utwór w stylu antykizującym, zapełnia wiersze postaciami z mitologii grecko-rzymskiej: pojawia się muza Urania, patronka astronomii, bóg Apollin, czy też Janus, bóstwo rzymskie, którego świątynia, w zależności od tego czy panował czas pokoju, czy wojny, była otwarta lub zamknięta. Pieśń wychwala zarówno Heweliusza, nazwanego tu chwałą Uranii, jak i zwycięskiego króla w niezwykły sposób uhonorowanego przez gdańskiego astronoma. Zwycięstwo Sobieskiego w bitwie zostaje przyrównane do dokonań mitycznych bohaterów i od teraz Janina będzie towarzyszyć znajdującemu się na niebie Herkulesowi. W ostatnim dystychu Sobieski zostaje nazwany szlachetnym mężem, którego sławią Parnas i Eter.