Druk zawiera opis egzekwii Marii Klementyny, zorganizowanych w kościele San Paterniano we włoskim Fano, przez miejscowego biskupa, Jakoba Beni. Mamy więc do czynienia z bardzo ciekawym typem tekstu – który miał dokumentować uroczystą ceremonię żałobną oraz przemyślany, ale efemeryczny program ikonograficzny dekoracji kościoła, przygotowanej na tę okoliczność. Uroczyste egzekwie były częstym zjawiskiem w barokowej kulturze i znamy je z dużą dokładnością właśnie dzięki przekazom tego typu. W nielicznych przypadkach do naszych czasów zachowały się również fragmenty takich dekoracji.

Tekst napisany przez Sebastiana Paoli dokładnie przedstawia i interpretuje emblematyczną dekorację kościoła – łączącą tekst i obraz, wychwalającą cnoty Marii Klementyny, jej królewskie pochodzenie i oddanie sprawom religijnym. Jak na religijną uroczystość żałobną przystało – kompozycje opierały się na cytatach biblijnych i wyrażały nadzieję na życie wieczne.

Fasada kościoła San Paterniano (wybranego specjalnie ze względu na dostojność i duże rozmiary) udekorowana została purpurowym i czarnym suknem, tarczami herbowymi: Stuartów i Sobieskich, oraz dużym kartuszem informującym o zmarłej.

Również wnętrze pokryte zostało różnymi tkaninami, które miały naśladować rzeźbę stiukową. Na pilastrach nawy głównej umieszczono przedstawienia zmarłej i alegorie jej cnót. Dodatkowo, w różnych miejscach kościoła rozmieszczone zostały figury szkieletów trzymających czaszki lub świece. W łukach międzynawowych umieszczono herb Sobieskich.

Nad kapitelami pilastrów znajdujących się na skrzyżowaniu naw znalazły się alegorie chrześcijańskiej cierpliwości, miłosierdzia względem ubogich, pokory oraz nadziei pokładanej w Bogu. Każdej z nich towarzyszył stosowny cytat biblijny. Dekorację dopełniały emblematy odnoszące się do cnót Marii Klementyny i mającego nadejść królestwa Bożego.

Centrum tej złożonej treściowo dekoracji stanowiła konstrukcja umieszczona w nawie głównej, przypominająca ośmioboczną świątynię. Dekorowana była różnymi materiałami mającymi imitować kamień, a także figurami szkieletów, medalionami i tarczami Janiny. W centrum tej konstrukcji wznosiła się wysoka urna w kształcie piramidy. Zmarłą upamiętniały dwie inskrypcje: ÆTERNÆ MEMORIÆ MARIÆ CLEMENTINÆ SUBIESKI MAGNÆ BRITANNIÆ REGINÆ PRO LAUDE SAT EST i EXPECTANTES BEATAM SPEM ET ADVENTUM GLORIÆ MAGNI DEI. Jak zaznacza autor opisu: „jednak najbardziej uwagę widzów zwracał siedzący na urnie szkielet, który w lewej, wzniesionej ku górze ręce trzymał złotą koronę, prawą zaś podtrzymywał portret królewny.”

Opis dekoracji kończy relacja z uroczystości żałobnych, które odbyły się 23 maja 1735 roku.

Druk został wydany w Fano, w drukarni lokalnej diecezji, prawdopodobnie w 1736 roku. Zawiera dwie ryciny sygnowane przez Josefa Camerata (I. Chamerat sculp. 1736), przedstawiające widok wnętrza kościoła udekorowanego na egzekwie oraz konstrukcję wzniesioną w nawie głównej. Egzemplarz przechowywany w Biblioteca Casanatense w Rzymie zszyty został wraz z innymi sześcioma drukami w tom o tematyce religijnej.