Zaproszenie na laudację Jana III Sobieskiego, którą wygłosili w Gdańsku Simon Weissius i Johann Schelwig z okazji zwycięstwa króla pod Wiedniem i zakończenia zmagań wojennych. Łaganowski przedstawia układ treści obu mów. Weissius zacząć miał od przedstawienia starożytnego, pogańskiego zwyczaju pochodu triumfalnego. Następnie przedstawił między innymi rzymskich konsulów, którzy, ratując ojczyznę, zasłużyli na taki zaszczyt, oraz wnioskował, że Jan III Sobieski, dzięki swemu zwycięstwu nad Turkami, również powinien zostać w ten sposób uhonorowany. Dalej opisał Wiktorię Wiedeńską. Johann Schelwig z kolei zwycięstwo Sobieskiego przyrównał do czynów Herkulesa, następnie opisał kolejne fazy konfliktu z „barbarzyńskim wrogiem”, po czym przypomniał inny starożytny zwyczaj honorowania zwycięskiego wodza, a mianowicie stawianie mu pomnika. W końcu zapewnił, że król Polski również zasługuje na podobną statuę, a cały tekst kończy aklamacją, w której nazywa Jana III Sobieskiego niezwyciężonym oraz życzy mu wszelkiej pomyślności.