Dzieło Szymonowicza Siemiginowskiego, królewskiego stypendysty w Akademii św. Łukasza w Rzymie to jeden z najpiękniejszych polskich portretów barokowych i perła wilanowskiej kolekcji. Przedstawia Marię Kazimierę jako matkę bogów Geę – Reę, założycielkę królewskiej dynastii Sobieskich. Obok królowej matki występują jej dzieci: Jakub Ludwik, Aleksander Benedykt, Konstanty Władysław, Teresa Kunegunda i Jan. Na związek królowej z boginią macierzyństwa, życia i płodności wskazuje ukazanie jej w stroju antycznym, z niemowlęciem przy piersi (małym Janem Sobieskim) i w otoczeniu swoich dzieci. Orzeł towarzyszący zwykle bogini Rei znajduje się w centrum kompozycji i obejmuje swoimi skrzydłami pierworodnego syna Jakuba w purpurowej szacie, jako następcę tronu, oraz jego matkę, Marię Kazimierę. Jan III Sobieski uczestniczy w tej scenie w formie widocznego w głębi popiersia rzeźbiarskiego z głową w wieńcu laurowym, z atrybutami sławy i zwycięstwa.  Dwaj synowie Jana III, Aleksander Benedykt i Konstanty Władysław, w antykizujących szatach dosiadają lwa, który jest symbolem przynależności do rodu królewskiego i zapowiedzią ich mężnych czynów w przyszłości. Córka Teresa Kunegunda siedzi na delfinie, trzymając na kolanach muszlę z perłą, a jej włosy również są ozdobione perłami. Ma to oznaczać jej predestynację do tronu i łagodność usposobienia. Najmłodszy syn Jaś śpi na kolanach matki.